جایی برای مثبت اندیشی نیست

هربار خبر بیمار بودن کسی رو میشنوم طعم گسِ مزخرفِ پوچ بودن و بی حساب و کتاب بودن و ناعادلانه بودنِ زندگی، تا چند ساعت و گاهی حتی تا چند روز تو دهنم می مونه. :(

مگه این زندگی چقدر خوبی داره که تازه بعضی هامون باید کنار همه ی دردهای دیگه درد جسمی رو هم تحمل کنن و تازه اگه تحمل کنن!

هان؟

* متنفرم از کسایی که سعی میکنن بهشون بگن (میگن) اشکالی نداره... خوب میشه... قسمت بوده... تحمل کن تو میتونی... همسایه مون یه مرغ داشت همینطوری بود خوب شد... 

چرا آدما نمی تونن گاهی وقتا فقط ساکت باشن؟