But It's So Cruel

it's not fair...

it's absolutely not fair...

not even close...

از همه‌ی افکار مثبت‌اندیشی که پسِ ذهنم واسه خودشون جاخوش کردن متنفرم.

دِ آخه لامصبا! چی می‌گین واسه خودتون؟ امیدِ به چی؟ هی تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی‌های جدید تا کی؟ وقتی حتی نمی‌تونی یه برنامه‌ی چندساعته‌ی بدون شکست واسه دل خودت بچینی... می‌خوای تا کجا بری؟ 

بعدا در زمانِ کمتر حس ناعدالتی کردن.نوشت: این عدم قطعیت همیشگی بوده! همون اول هم خودت می‌دونستی داری چیکار می‌کنی و با همین قبول عدم قطعیت‌ها تصمیم گرفتی. مسخره‌بازی و کولی‌بازی رو بذار کنار، برو سرِ کارِ خودت.