تمام قطعهها رو تشخیص میدی! حتی میدونی کدوم قطعه واسه کدوم محدوده ست! مبهم نیست!
ولی گاهی انگار داری بیرون از تصویر زندگی میکنی، روی میز، با قطعههای شناختی، که نمیدونی جاشون کجاست! به چه درد میخورن!دلت میخواد همه چیز رو بریزی بهم از نو...
پ.ن: گاهی آدما رو هم همینطوری میشناسیم...
۱۲ دی ۹۷ ، ۲۳:۴۵
۲ نظر